نه به ابر
نه به آب
نه به برگ
نه به اين آبي آرام بلند
من به اين جمله نمي انديشم
من به تو مي انديشم
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستي تو بجوش
 من همين يك نفس از جرعه جانم باقي است
آخرين جرعه اين جام تهي را تو بنوش

فــريدون مـــــشيری

 

چه شبي بود و چه فرخنده شبي
آن شب دور كه چون خواب خوش از ديده پريد
كودك قلب من اين قصه ي شاد
از لبان تو شنيد :
"زندگي رويا نيست
زندگي زيبايي ست
مي توان
 بر درختي تهي از بار ، زدن پيوندي
مي توان در دل اين مزرعه ي خشك و تهي بذري ريخت
مي توان
از ميان فاصله ها را برداشت
 دل من با دل تو
هر دو بيزار از اين فاصله هاست "

حــــميد مصدق